“ျမန္မာျပည္ျပန္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြ လြန္ဆြဲေနတယ္”
ဧရာ၀တီတိုင္းေဒသႀကီး၊ ပုသိမ္ၿမိဳ႕တြင္ေနထိုင္ေသာ အသက္ ၂၂ ႏွစ္အရြယ္ ကိုျမတ္ေက်ာ္သည္ မေလးရွားႏိုင္ငံ Balakang အရပ္ရွိ Cannon မိတၱဴစက္ထုတ္လုပ္သည့္စက္႐ံုတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသည္။ ကိုျမတ္ေက်ာ္သည္ မေလးရွားႏိုင္ငံသို႔ လြန္ခဲ့သည့္ ငါးလခန္႔က ပြဲစားမ်ားမွတစ္ဆင့္ တရားမ၀င္ လမ္းေၾကာင္းျဖင့္ လာေရာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး လက္ရွိျမန္မာလုပ္သားမ်ား ႀကံဳေတြ႕ေနရေသာ အခက္အခဲမ်ား ကို 7Day News က မေလးရွားႏိုင္ငံတြင္ ေတြ႕ဆံုစဥ္ေမးျမန္းခဲ့ပါသည္။
လက္ရွိ မေလးရွားႏုိင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့လူေတြရဲ႕ အေျခအေနက ဘယ္လိုရွိလဲ။
ပါမစ္ရွိတဲ့လူကေတာ့ နည္းနည္းေတာ္တယ္။ မရွိတဲ့အုိဗာစေတး (တရားမ၀င္ေနထိုင္ေနသူ) ေတြက်ေတာ့ အၿမဲတမ္းသတိထား ေနရတယ္။ နားစြင့္ေနရတယ္။ အခုပိုဆိုးတာက သတ္တဲ့ျဖတ္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ေတာ့ ေအာ္ပရာစီထိ၀င္တယ္။ ေအာ္ပရာစီရန္ကိုလည္း ေၾကာက္ရတယ္။ လိုက္သတ္ေနတဲ့ လူေတြရဲ႕ရန္လည္းေၾကာက္ရတယ္။ မလြယ္ပါဘူး။
အခုလိုမ်ဳိးအေျခအေနေတြျဖစ္ေနေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ဖို႔စဥ္းစားထားလဲ။
အိမ္ကလည္း ဖုန္းေတြခဏခဏဆက္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကေန သတင္းေတြၾကည့္ၿပီးေတာ့ စိတ္ပူေန တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မရွိရွိတာနဲ႔ လုပ္ကုိင္စားေသာက္လို႔ရတယ္၊ ျပန္သာျပန္ခဲ့၊ မင္းကိုလုပ္ေကၽြးႏိုင္တယ္၊ အေႂကြးေတြကိုလည္း ငါတို႔လုပ္ဆပ္ေပးမယ္၊ ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ျပန္ေရာက္ဖုိ႔ပဲ လိုတယ္လို႔ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း လြန္ဆြဲေနတာေပါ့။ ျမန္မာျပည္ျပန္ဖို႔ဆုိတာက ဒီမွာရတဲ့၀င္ေငြေလာက္ မရႏုိင္ဘူး။ အိမ္က မိဘကလည္း စိတ္ပူေနတယ္ဆိုေတာ့ ျပန္လည္းျပန္ခ်င္တယ္။
အဓိကျပန္ခ်င္ရတဲ့အေၾကာင္းက ဘာလဲ။
အိမ္ကေန အလုပ္ကိုသြားတာေတာင္မွ လမ္းမွာလူအုပ္စုနဲ႔ ေတြ႕ရင္ လန္႔ေနရတယ္။ လူေလး ငါးေယာက္ေလာက္ အုပ္စုလုိက္ေတြ႕တာနဲ႔ ေ၀းေ၀းကေရွာင္ရတယ္။ ရန္သူဆိုတာ မျမင္ရဘူး။ သတ္ေနတယ္ ဆိုတာကလည္း တစ္ေနရာတည္းမွာမွ မဟုတ္တာ။ ျဖစ္ခ်င္သလိုျဖစ္ေနတာ။ အဲဒီတြက္ အၿမဲသတိထားေနရတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ရဲရန္နဲ႔ ေအာ္ပရာစီရန္ေလာက္ပဲ ေၾကာက္ရတာ။
အခုက သတ္တာျဖတ္တာေတြ မ်ားလာေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လံုလံုၿခံဳၿခံဳေနရေတာ့တယ္။ အျပင္ထြက္ ဖို႔ေတာင္ အေျခအေနက မေပးေတာ့ဘူး။ ၂၄ နာရီလံုးသတ္ေနတယ္ဆိုတဲ့သတင္းေတြ ၾကားေနရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အသတ္ခံရတယ္။
အဲဒီလိုမ်ဳိးျဖစ္ေနေတာ့ အလုပ္ရွင္ေတြကေရာ ဘာလုပ္ေပးလဲ။
အလုပ္ရွင္ေတြကေတာ့ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ပဲ။ ဘာမွမလုပ္ေပးဘူး။ မလုပ္ခ်င္ရင္ထြက္ သြား၊ ေနာက္ တစ္ေယာက္ ထပ္ခန္႔လိုက္ မယ္ဆိုတဲ့ပံုစံမ်ဳိးပဲ။
ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ ျမန္မာျပည္ျပန္ဖို႔အတြက္ ဘာေတြက အခက္အခဲျဖစ္ေနတာလဲ။
ျပန္ဖို႔ဆႏၵက အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ သံ႐ံုးမွာလုပ္ဖို႔ဆိုတာကလည္းမလြယ္ဘူး။ ကိုယ္က အိုဗာစေတး တစ္ေယာက္၊ ၿမိဳ႕ထဲသြားလို႔ ေအာ္ပရာစီ၀င္တာနဲ႔ေတြ႕ရင္ ဒုကၡေရာက္ၿပီ။ ျပန္ဖို႔အခြင့္အေရးရ ရင္ေတာ့ ျပန္ခ်င္တယ္။ ေႂကြးကေတာ့ မေက်ေသးဘူး။ ျပန္ဖို႔ကလည္း ခက္ေနတဲ့အတြက္ ဒြိဟျဖစ္ေန တယ္။
အခုမေလးရွားမွရွိတဲ့ ျမန္မာသံ႐ံုးက တရားမ၀င္ေနထုိင္သူေတြအတြက္ အေထာက္အထားေတြ လုပ္ေပးေနတယ္ဆုိေတာ့ အဲဒီအစီအစဥ္နဲ႔ျပန္ဖို႔ မလုပ္ဘူးလား။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ေျပာသေလာက္လြယ္မယ္ဆိုရင္ အခုေလာက္ဆုိ ျမန္မာျပည္ေတာင္ေရာက္ေန ၿပီ။ သူတို႔ေျပာသေလာက္ လြယ္မွမလြယ္တာ။ အဆင့္ဆင့္ေတြေတာင္းတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကရွိတယ္။ ဘာေၾကး ညာေၾကးေတြက အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ သံ႐ံုးက ညစ္တာေတြလည္းရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ ခ်င္းေတြေျပာတာ ေလယာဥ္လက္မွတ္ တစ္၀က္ေစ်းေလွ်ာ့ေပး ထားတာေတာင္ျပန္ဖို႔က အနည္းဆံုး ရင္းဂစ္ ႏွစ္ေထာင္နီးပါး (က်ပ္ေျခာက္ သိန္း)ကုန္တယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ တတ္ႏိုင္မွာလဲ။
မေလးကုိ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ အလုပ္လာလုပ္တာလဲ။ ေလယာဥ္နဲ႔လား၊ ေအာက္လမ္းကလား။
ေအာက္လမ္းကလာတာ။ ေကာ့ေသာင္းဘက္ကလာတာ။ ေအးဂ်င့္က ရန္ကုန္ေအာင္မဂၤလာဂိတ္ မွာႀကိဳၿပီးေတာ့ အဲဒီကေန ထား၀ယ္ကို တစ္ညအိပ္သြားရတယ္။ ထား၀ယ္ကေန ေကာ့ေသာင္းကို ရွပ္ေျပး သေဘၤာနဲ႔သြားတယ္။ ေကာ့ေသာင္းကေန ထိုင္းနယ္စပ္ကိုသြားတယ္။ လမ္းမွာ တစ္ညအိပ္ရတယ္။ အီအုန္းၿခံေတြ၊ ရာဘာၿခံေတြထဲမွာ ထိုင္းဘက္မွာ အိပ္တာ။ ေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေရာက္တယ္။ ထုိင္းဘက္က စစ္တဲ့ ေနရာေတြမွာဆုိ ပုန္းေနရတယ္။ သတိနဲ႔ေနရတယ္။ မေလးနယ္စပ္ေရာက္ေတာ့ ကားနဲ႔ ကြာလာလမ္ပူကို ေရာက္တယ္။ စုစုေပါင္းတစ္ပတ္ၾကာတယ္။ ျမန္မာေငြေျခာက္သိန္းခြဲေပးရတယ္။
အခုေရာ ေအာက္လမ္းကမျပန္ဘူးလား။
မျပန္ရဲဘူး။ အခုရက္ပိုင္းမွာ သတ္ခံရတယ္၊ အဖမ္းခံရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြၾကားေနရတယ္။
အခုမေလးမွာ ဘာေၾကာင့္ျမန္မာေတြ အသတ္ခံရတာလုိ႔ထင္သလဲ။
သတ္တာျဖတ္တာက ဘယ္လိုေၾကာင့္ျဖစ္လဲဆုိတာကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကထြက္လာတဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာေတြက မေလးရွားႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ျမန္မာေတြကို ျပန္ၿပီးေတာ့လက္စားေခ်တယ္လို႔ထင္တယ္။ ဒီမွာေတာ့ ျမန္မာေတြ က ရင္စည္းၿပီးခံေနရတယ္။ ဘာမွလုပ္လို႔လဲမရဘူး။ ဘာသာေရးေၾကာင့္လဲ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဒါမွမ ဟုတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သူတို႔မိသားစုေတြရဲ႕ဘ၀ေတြ ေသေက်ပ်က္စီးလို႔ ဒီကျမန္မာေတြကို လက္စားေခ် တာလည္းျဖစ္ႏုိင္တယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံက အစုိးရတာ၀န္ရွိသူေတြလာၿပီးေတာ့ေရာ ဘာေတြထူးျခားသြားလဲ။
သူတို႔ေျပာသြားတာကေတာ့ အေျခအေနေကာင္းပါတယ္။ ဆာလာရန္းတစ္ေနရာေလာက္ပဲျဖစ္တာ။ ဒါေပမဲ့ လဲသူတို႔ျပန္ၿပီးကတည္းက ဘယ္မွမသြားရဲမလာရဲေတာ့ဘူး။ ေအာ္ပရာစီ၀င္မယ္ဆိုတဲ့ သတင္းေတြ ၾကားေနလို႔။
ဘာမ်ားေျပာခ်င္ပါေသးလဲ။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကိုယ့္ႏုိင္ငံမွာပဲ အလုပ္လုပ္ၾကပါ။ ဒီအေျခအေနမွာ ဒီမွာေအးေအးခ်မ္း ခ်မ္းေနလို႔ မရေတာ့ဘူး။
7day News Journal
အတဲြ (၁၂)၊ အမွတ္(၁၅)