ဘုရင္တစ္ပါးရဲ႕ အခ်စ္ပံုျပင္ (The Love of a King) (နိဂုံးပိုင္း)
၁၉၇ဝခုႏွစ္ Edward မကြယ္လြန္ခင္ေ႐ွ႕ႏွစ္ႏွစ္မွာ သူ ဒီလိုေျပာခဲ့ ပါတယ္။
“ဘုရင့္အရိပ္ အရာကို စြန္႔လႊတ္ လိုက္တာဟာ ကၽြန္ေတာ့္ အမွားလို႔ လူေတြထင္ျမင္ ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔က တကယ့္ အခ်စ္စစ္ကို နားမလည္ခဲ့ ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ႏုငယ္စဥ္က Buckinghamနန္းေတာ္မွာ ေနထိုင္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ လိုခ်င္တာ မွန္သမွ် ရခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ မေပ်ာ္႐ႊင္ခဲ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အတြင္းစိတ္က ဗလာျဖစ္ေနခဲ့လို႔ပါ။
ေနာက္ပိုင္း Wallis နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ဆံုၿပီးတဲ့ေနာက္ အရာအားလံုး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ၾကြင္းက်န္တဲ့ဘဝကို ဒီေလာကမွာ အလွဆံုးအမ်ဳိးသမီးနဲ႔အတူ ျဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ဘဝ၊ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အရာအားလံုးပါ။
ပန္းၿခံထဲ သူနဲ႔အတူထိုင္ေနခ်ိန္မွာ တစ္ခါတေလ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕အေစာပိုင္းဘဝကို ကၽြန္ေတာ္သတိရတတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ဆန္စြာနဲ႔ အခန္းထဲမွာ ထိုင္ခဲ့ရတဲ့ေန႔ရက္ေတြ၊ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႐ိုက္တတ္တဲ့ ဆရာကို ကၽြန္ေတာ္ သတိရတတ္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္ပဲြနဲ႔ ကမာၻအႏွံ႔ခရီးသြားခဲ့တာေတြကို ကၽြန္ေတာ္ သတိရတတ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ျပတင္းေပါက္ေအာက္မွာ စုေဝးၿပီး “အခ်စ္ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ ႐ွည္ပါေစ”လို႔ ေအာ္ခဲ့တဲ့လူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ သတိရတတ္ခဲ့ပါတယ္။
လန္ဒန္ကေန ကၽြန္ေတာ္ခဲြခြာမယ့္ေနာက္ဆံုးညမွာ Winston Churchillနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ စကားေျပာေနရင္း သူက “အ႐ွင္… ဘဝမွာ အေကာင္းဆံုးအရာက လြတ္လပ္ျခင္းပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္” လို႔ေျပာခဲ့တယ္။
ဒီစကားကို ကၽြန္ေတာ္လံုးဝမေမ့ခဲ့ပါဘူး။ အခု.. ႏွစ္အေတာ္ၾကာ လြန္ေျမာက္လာမွ ဒီအဓိပၸာယ္ကို ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ခဲ့ရပါတယ္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းဆိုတာ ဝယ္ယူလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ထို႔အတူ အခ်စ္ကလည္း ဝယ္ယူလို႔မရႏိုင္ပါဘူး။
နက္႐ႈိင္းတဲ့ရင္ထဲ ႏွလံုးထဲကလာတဲ့ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းက ေလာကမွာ အလွပဆံုးအရာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကံေကာင္းသူ တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္ပါတယ္…
“Wallisကို ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ဘုရားသခင္ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အခ်စ္ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္႐ွည္ပါေစ…”
×××××
ၿပီးပါၿပီ။
မူရင္းေရးသားသူ --- Peter Dainty ("The Love of a King")
ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Sept. 19. 2014)
--------------------------------------
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook
ကိုမ်ဳိး(lwanmapyay.blogspot.com) လြမ္းမေျပ သုတရပ္၀န္း | Facebook